© Yuhina 2024
De
baardmeestimalia
Yuhina flavicollis
Begin dit jaar konden wij 4 baardmeestimalias overnemen. Na DNA onderzoek bleken dit 3 mannen en 1 pop te zijn. 2 Mannen hebben een ander thuis gekregen en wij hebben dus een koppel gehouden. Deze vogeltjes zijn net kleine acrobaten. Ze kunnen vrij snel vliegen, maar het lijkt wel of ze het liefst ondersteboven aan takken of het gaas hangen. Ze “hippen” gemakkelijk op die manier de hele volière rond. Van alle voedsel wat wij verstrekken, heeft universeelvoer, aangevuld met appel of sinaaasappel de voorkeur. Hoogst zelden zien we ze eens een meelworm of buffaloworm eten. Ze vangen wel graag kleine vliegende insecten in de vlucht. In mei een paar pitriet nestkorfjes en een kokoskorfje gekocht en deze met tie-rips in de coniferen bevestigd. Inmiddels is het juni. De dagen worden langer en de temperaturen stijgen (een beetje). Het is wel elke dag regen of in ieder geval een bui. Behalve bij de witoorbuulbuuls en de cubavinken is er van nestactiviteit of aanstalten daartoe geen sprake. De pop heeft wel een paar keer wat kokosvezel in de snavel genomen, maar net zo snel weer losgelaten. De Yuhina’s zijn wel zo goed als altijd samen. Uit gewoonte bij het voeren voel ik in de opgehangen nestmogelijkheden af en toe of er al wat materiaal in ligt. En…. wat schetst mijn verbazing….. in het kokoskorfje geen spoor van nestmateriaal, maar er liggen 2 wel behoorlijk grote eitjes.. De volgende dag nummer 3. Er is van de bewoners geen spoor. Gezien de grootte van de eitjes en de kleur met stippels dacht ik aan de nachtegalen. Mooi!! Jonge nachtegalen zijn altijd leuk. Totdat ik een keer wat dichter langs het mandje liep er er een kleine bruine raket uitschoot… Dat.. hoe… huh??? Na goed observeren was ik er al snel achter, dat de eitjes alleen van de baardmeestimalias konden zijn. Echt een superverrassing. Nooit iets gezien van nestbouw, baltsen of een paring. Helaas lag een dag of 2 later één van de eitjes kapot onder het nestje. (Zie laatste foto in de kop van deze pagina) De overgebleven 2 worden trouw bebroed door zowel de man als de pop… Netjes bij toerbeurt en met een fraai ritueel. De vogel die komt aflossen komt via een paar slinkse omwegen bovenop het korfje terecht en tikt met de snavel op de bovenrand van het invlieggat.. Daarna vindt een bliksemsnelle wissel plaats en kan de afgeloste partner even lekker zijn of haar vleugels uitslaan, een bad nemen en eten. Vandaag 27 juni een geplande nestcontrole gedaan. En terwijl ik pas morgen of zaterdag op iets had gehoopt, lagen er mooi 2 jonkies in het nest. 28 Juni nog snel gekeken. De ouders laten nestcontrole gemakkelijk toe. Beide jongen sperren goed. Vandaag, zondag weer een keer snel gekeken in het nestje. Grote schrik. 2 Micro vogeltjes bewegingsloos in het korfje. Helaas… Met mijn speciaaal voor dit nestje met de 3D printer gemaakt schepje, de jongen maar opgevist… Dit onder luid protest van de ouden. Protest was terecht. De jonge vogeltjes bleken springlevend. Weer wat geleerd. Ook nestjongen moeten soms slapen… Met een diepe zucht van opluchting, de kleine beestje weer teruggeplaatst in het nestje. Er was wel een behoorlijk verschil in grootte tussen de 2. De grootste had ook al wat donker dons ontwikkeld. De kleinste was nog helemaal kaal. Ik was de volière nog niet uit, of het gekwetter hield op en de ouders vlogen weer af- en aan naar en in het nestje. Helaas bleek vandaag het kleinste jong niet meer in het nestje te zijn. Gewoonweg verdwenen. Zoals hierboven al geschreven, was het verschil in grootte best flink. En de ervaring leert, dat alleen de grootste bekken overleven…. Heel jammer, maar we hebben dus altijd nog 1 jong over (zie foto). En hier eindigt dan het succesverhaal…. Vanavond geconstateerd, dat de Yuhina’s niet meer naar het nest terugkeerden. We vertrouwden het opeens niet meer en na een snelle blik en handmatige nestcontrole bleek ons laatste jong ook verdwenen. Nestrovers?? Wellicht de witoorbuulbuuls die ook met jongen zitten. en dan vermoeden we ook, dat het kleinere jong gisteren al is meegenomen. Morgen de buulbuuls isoleren en maar opnieuw afwachten of het ooit nog lukt met de baardmeestimalias. Als het zover is, komt hier de link naar pagina 2 van onze avonturen.
Over de
baardmeestimalia
De baardmeestimalia (vroeger roestnektimalie) ofwel Yuhina flavicollis kent 5 ondersoorten en is opgenomen in het geslacht Yuhina, onderdeel van de grote familie van de brilvogels. De uiterlijke kenmerken zijn duidelijk. Een mooie grijze puntkuif en een roestbruine nek. Zie onderstaande afbeelding of het fotoalbum. Man en pop zien er precies hetzelfde uit, maar alleen de man laat soms een zeer herkenbaar geluid horen. DNA onderzoek op geslacht geeft het beste uitsluitsel of men een koppel bezit. Er worden in een vrijstaand nestje, of in een nestkorfje 2 tot 4 crémewitte eitjes met roodbruine spikkels gelegd. Deze worden 14 dagen door beide ouders afwisselend bebroed. De jongen blijven ongeveer 14 dagen op het nest en lijken dan al miniaturen van de ouders. Na het uitvliegen keren de jongen niet terug op het nest.
© Yuhina 2024
De
baardmeestimalia
Yuhina flavicollis
Begin dit jaar konden wij 4 baardmeestimalias overnemen. Na DNA onderzoek bleken dit 3 mannen en 1 pop te zijn. 2 Mannen hebben een ander thuis gekregen en wij hebben dus een koppel gehouden. Deze vogeltjes zijn net kleine acrobaten. Ze kunnen vrij snel vliegen, maar het lijkt wel of ze het liefst ondersteboven aan takken of het gaas hangen. Ze “hippen” gemakkelijk op die manier de hele volière rond. Van alle voedsel wat wij verstrekken, heeft universeelvoer, aangevuld met appel of sinaaasappel de voorkeur. Hoogst zelden zien we ze eens een meelworm of buffaloworm eten. Ze vangen wel graag kleine vliegende insecten in de vlucht. In mei een paar pitriet nestkorfjes en een kokoskorfje gekocht en deze met tie-rips in de coniferen bevestigd. Inmiddels is het juni. De dagen worden langer en de temperaturen stijgen (een beetje). Het is wel elke dag regen of in ieder geval een bui. Behalve bij de witoorbuulbuuls en de cubavinken is er van nestactiviteit of aanstalten daartoe geen sprake. De pop heeft wel een paar keer wat kokosvezel in de snavel genomen, maar net zo snel weer losgelaten. De Yuhina’s zijn wel zo goed als altijd samen. Uit gewoonte bij het voeren voel ik in de opgehangen nestmogelijkheden af en toe of er al wat materiaal in ligt. En…. wat schetst mijn verbazing….. in het kokoskorfje geen spoor van nestmateriaal, maar er liggen 2 wel behoorlijk grote eitjes.. De volgende dag nummer 3. Er is van de bewoners geen spoor. Gezien de grootte van de eitjes en de kleur met stippels dacht ik aan de nachtegalen. Mooi!! Jonge nachtegalen zijn altijd leuk. Totdat ik een keer wat dichter langs het mandje liep er er een kleine bruine raket uitschoot… Dat.. hoe… huh??? Na goed observeren was ik er al snel achter, dat de eitjes alleen van de baardmeestimalias konden zijn. Echt een superverrassing. Nooit iets gezien van nestbouw, baltsen of een paring. Helaas lag een dag of 2 later één van de eitjes kapot onder het nestje. (Zie laatste foto in de kop van deze pagina) De overgebleven 2 worden trouw bebroed door zowel de man als de pop… Netjes bij toerbeurt en met een fraai ritueel. De vogel die komt aflossen komt via een paar slinkse omwegen bovenop het korfje terecht en tikt met de snavel op de bovenrand van het invlieggat.. Daarna vindt een bliksemsnelle wissel plaats en kan de afgeloste partner even lekker zijn of haar vleugels uitslaan, een bad nemen en eten. Vandaag 27 juni een geplande nestcontrole gedaan. En terwijl ik pas morgen of zaterdag op iets had gehoopt, lagen er mooi 2 jonkies in het nest. 28 Juni nog snel gekeken. De ouders laten nestcontrole gemakkelijk toe. Beide jongen sperren goed. Vandaag, zondag weer een keer snel gekeken in het nestje. Grote schrik. 2 Micro vogeltjes bewegingsloos in het korfje. Helaas… Met mijn speciaaal voor dit nestje met de 3D printer gemaakt schepje, de jongen maar opgevist… Dit onder luid protest van de ouden. Protest was terecht. De jonge vogeltjes bleken springlevend. Weer wat geleerd. Ook nestjongen moeten soms slapen… Met een diepe zucht van opluchting, de kleine beestje weer teruggeplaatst in het nestje. Er was wel een behoorlijk verschil in grootte tussen de 2. De grootste had ook al wat donker dons ontwikkeld. De kleinste was nog helemaal kaal. Ik was de volière nog niet uit, of het gekwetter hield op en de ouders vlogen weer af- en aan naar en in het nestje. Helaas bleek vandaag het kleinste jong niet meer in het nestje te zijn. Gewoonweg verdwenen. Zoals hierboven al geschreven, was het verschil in grootte best flink. En de ervaring leert, dat alleen de grootste bekken overleven…. Heel jammer, maar we hebben dus altijd nog 1 jong over (zie foto). En hier eindigt dan het succesverhaal…. Vanavond geconstateerd, dat de Yuhina’s niet meer naar het nest terugkeerden. We vertrouwden het opeens niet meer en na een snelle blik en handmatige nestcontrole bleek ons laatste jong ook verdwenen. Nestrovers?? Wellicht de witoorbuulbuuls die ook met jongen zitten. en dan vermoeden we ook, dat het kleinere jong gisteren al is meegenomen. Morgen de buulbuuls isoleren en maar opnieuw afwachten of het ooit nog lukt met de baardmeestimalias. Als het zover is, komt hier de link naar pagina 2 van onze avonturen.
Over de
baardmeestimalia
De baardmeestimalia (vroeger roestnektimalie) ofwel Yuhina flavicollis kent 5 ondersoorten en is opgenomen in het geslacht Yuhina, onderdeel van de grote familie van de brilvogels. De uiterlijke kenmerken zijn duidelijk. Een mooie grijze puntkuif en een roestbruine nek. Zie onderstaande afbeelding of het fotoalbum. Man en pop zien er precies hetzelfde uit, maar alleen de man laat soms een zeer herkenbaar geluid horen. DNA onderzoek op geslacht geeft het beste uitsluitsel of men een koppel bezit. Er worden in een vrijstaand nestje, of in een nestkorfje 2 tot 4 crémewitte eitjes met roodbruine spikkels gelegd. Deze worden 14 dagen door beide ouders afwisselend bebroed. De jongen blijven ongeveer 14 dagen op het nest en lijken dan al miniaturen van de ouders. Na het uitvliegen keren de jongen niet terug op het nest.
